ضعف ادراکی بینایی :دانش آموزان

مطابق شکل روبرو نوارهای کاغذی تهیه شود . روی هر کاغذ با ماژیکی که نوک آن پهن باشد خط های مستقیم به اندازه های کوتاه و بلند رسم می کنیم و از فراگیران می خواهیم که خطوط را قیچی نمایند.

برای مرحله بعدی همین خطوط را رسم می کنیم ولی نازک تر تا جایی که خطوط را با خود خودکار ترسیم می کنیم تا دانش آموزان آن را با دقت بیشتری قیچی نمایند .

مرحله بعد خطوط را باز هم پهن کشیده ولی از خطوطی که انحنا دارند یا دارای شکستگی می باشند استفاده می کنیم مانند شکل روبرو .

و برای مرحله بعدی همین خطوط رسم می شود ولی نازک تر تا جایی که با خودکار کشیده شوند و بچه ها با دقت و حساسیت بیشتری آن را قیچی نمایند.

مرحله ی بعدی روی مقواهای 10 در 10 اشکال از ساده به مشکل کشیده می شوند و از کودک می خواهیم که از روی خطوط آنها را قیچی کنند .

این تمرین ها می تواند به صورت بازی انجام شود امّا مؤکداً به مسابقه گذاشته نشود زیرا دانش آموزانی که اختلال در ادراک بینایی دارند به دلیل عقب افتادن از مسابقه دچار مشکل خواهند شد .

- کثرت تکالیف نوشتنی:

توصیه می شود معلمین گرامی از دادن تکالیف زیاد و بی هدف که دانش آموزان را خسته می کند و باعث تند نوشتن و بد خطی و بی انگیزگی آنان در نوشتن می شود اجتناب نمایند تا فراگیران بتوانند با علاقه و توجه کافی به نوشتن تکالیف خود همراه با پرداختن به جزئیات واتمام آن در ظرف زمانی استاندارد موفق شوند .

 برخورد نامناسب معلم :

برخور نامناسب معلم پس از مشاهده ی تکالیف می تواند اثر فوق العاده ای در روند کار فراگیر داشته باشد . به این معنی که هر گاه دانش آموز را وادار نمائیم که نوشته های نا مرتب خود را پاک کند و کار نوشتن را از سر بگیرد از یک سو باعث شده ایم که انرژی کودک را به مقدار زیادی هدر برود و از سوی دیگر کودک فرصت کافی ندارد تا دوباره آن تکلیف را در فرصت باقی مانده با نظم و دقت بنویسد ،علاوه بر این وقتی کودک در ادامه ی کار دوباره با راهنمایی آموزگار تلاش در نوشتن صحیح می نماید، خود می تواند با مقایسه کردن با نوشته های قبلی خود به قضاوت نشسته و در صورت پیشرفت، به انگیزه ی درونی برسد.